Ondertussen zijn we 13 weken ver in deze corona-periode, wie had dit ooit kunnen denken. Weken met fulltime thuiswerk en een agenda vol digitale meetings, kinderen 24/7 thuis met preteaching op de agenda, aanschuiven bij de winkels en mondmaskers nu standaard in de handtas en vooral het verbod op activiteiten buitenshuis van de horeca tot zelfs speelpleintjes die gesloten waren. Impressionant hoe een onzichtbaar klein stekelig virusje op enkele maanden tijd de hele wereld binnengesloten krijgt.

De belevenissen van de laatste weken zijn enorm verschillend geweest. Misschien kwam er bij jou een zee van tijd vrij omdat je agenda nu ineens leeg was en je eindelijk die todo-lijst hebt kunnen afwerken (op die laatste punten na waar je echt geen zin in had). Of misschien bleef er net helemaal geen tijd meer over door de combinatie thuiswerk met de kinderen of ben je zelfs blijven werken als een van de essentiële beroepen.

Ongeacht het scenario, ongeacht of we het bewust gedaan hebben maar deze maanden hebben we ons leven vanuit een ander perspectief kunnen bekijken, leren beseffen wat we als vanzelfsprekend aanzien en vooral wat we essentieel vinden in ons leven.